დააჭირეთ ფოტოს და ესტუმრეთ ჩვენს გვერდს

 

ეს ლეგენდა ჩემთვის ყველაზე საყვარელია: მაქცია ბენენდანტიდან 

ეს მოხდა 1692 წელს
თანამედროვე ლატვიის ტერიტორიაზე ლივონიაში, 80 წლის მოხუცმა სქახელად ტისი გაიტეხა ცხვირი, ამით შეწუხებულმა მეზობლებმა როცა ჰკითხეს, თუ როგორ მოხდა ეს, მათ მოისმინეს ყველაზე მოულოდნელი აღიარება:
ტისმა თქვა, რომ ის იყო მაქცია და მას ცხვირი გაუტეხა ადგილობრივმა ჯადოქარმა სკისტანმა, რომელიც იმ
დროისთვის დიდი ხნის გარდაცვლილი იყო, მოგვიანებით მან სასამართლოზე განაცხადა, რომ ჯადოქარმა სკისტანმა და კიდე სხვა ჯადოქრებმა გადაწყვიტეს რომ გაენადგურებინათ ნათესები, რის გამოც მაქცია ტისი და კიდევ სხვა მაქციები შეებრშძოლენ მათ და დაამარცხეს, ასე
გადაარჩინემ მაქციებმა ნათესები.
როგორც ტისმა განაცხადა ბრძოლა ჯადოქრებსა და მაქციებს შორის წელიწადში სამჯერ ხდებოდა, როცა ტისს კითხეს თუ
რა მოსდიოდა მაქციის სულს გარდაცვალების შემდეგ მან ამაყად უპასუხა, რომ ისინი სამოთხეში ხვდებოდნენ რათა ისინი იყვნენ ღმერთის ძაღლები და ეხლარებოდნენ ადამიანებს დედამიწაზე, 
რომ არ ყოფილიყვნენ მაქციები ადამიანები დიდი ხნის წინ დაიხოცებოდნენ. სიტყვის ბოლოს ტისმა თვა, რომ მაქციების გაერთიაება ასევე იყო გერმანიაში და რუსეთში. ამ ყველაფერს ის ყვებოდა დამაჯერებელი ტონით, როცა მას შესთავაზეს მოეყვანათ მღვდელი რათა ეზიარებინა მან უარი განაცხადა და თვა რომ თავად იყო წმინდა მამა და დაამატა რომ მისთ თუ მის გარეშე
მაქციების და ჯადოქრების ბრძოლა გაგრძელდებოდა. 
დიდი ხნის განსჯის შემდეგ მოსამართლემ ტისს მიუსაჯა როზგი ურწმუნოებისთვის.

 

მე მჯერა რომ მაქციები არ არიან ბოროტები მაგრამ ასეც არაა ლეგენდა:  შალონის მაქცია

ისტორია მაქციაზე შალონიდან, ცნობილია ასევე, როგორც დემონი ტაილორი - როგორც ერთ-ერთი ყველაზე სასტიკი.
სასამართლოზე მისი საქმის მოსმენა შედგა 14 დეკემბერს 1598 წელს. სასამართლოს დროს, 
საქმესთან დაკავშირებით ამოტივიტივებული ფაქტები იმდენად შემზარავი იყო, რომ მოსამართლემ ბრძანა გაენადგურებინათ
საქმის მასალები. დღესაც კი არავინ არ იცის ამ მონსტრის ნამდვილი სახელი.
თავის დანაშაულისთვის დემონი დაწვეს, ჭორის დონეზე გავრცელდა ინფორმაცია რომ ის იტაცებდა ორივე სქესის ბავშვებს, 
აუპატიურებდა და შემდეგ თავებს აჭრიდა, ანაკუწებდა მათ სხეულებს და წვავდა.
როცა დგებოდა ბინდი ის გარდაიქმნებოდა მგლად და დაეხეტებოდა ტყეში თავს ესხმოდა ყველაფერს
მოძრავს. ტაილორის სარდაფში იპოვეს ორი კასრი რომელიც ძვლებით იყო სავსე და ასევე სხვა
მტკიცებულებებიც.

 

 

საინტერესო ინფორმაცია რომელიც აუცილებლად უნდა წაიკითხოთ

 

მაქციებს ეძახიან ადამიანებს, რომლებსაც უნარი შესწევთ, ჯერ მგლებად გადაიქცნენ, შემდეგ ისევ ადამიანის სახე მიიღონ. თუ ამას ექიმის თვალით შევხედავთ, ფიზიოლოგიურად ეს შეუძლებელია. მეორე მხრივ, როგორც იურისტებმა, ეს უნდა დავიჯეროთ, ვინაიდან იურისპრუდენციის ისტორია სავსეა სასამართლო საქმეებით, მაქციებს სიკვდილს რომ უსჯიდნენ. თანაც მოწმეთა ჩვენებები, როგორც წესი ერთსულოვანია, თან მათ ისეთი რეპუტაციის მქონე ადამიანები იძლევიან, ეჭვს ვერ შევიტანთ.

დამნაშავეებს, გარეული ცხოველის სახით ბოროტმოქმედებებს რომ სჩადიოდნენ, მართლაც შეეძლოთ ხან ადამიანის ხან ცხოველის სახის მიღება. ერთი მხრივ ეს ,,გადაქცევა’’ შეუძლებელია, მეორე მხრივ კი არსებობს ჰიპოთეზა რომ მაქციები არსებობენ. ეს კიდევ ერთი ამოუცნობი ფენომენია.ყველაზე პირდაპირი სამხილი იმათგან მოდის, ვინც საკუთარი თვალით იხილა ეს ტრანსფორმაცია. ერთი ასეთი თვითმხილველია – პუატიეს (საფრანგეთი) უნივერსიტეტის რექტორი პიერ მამორი, რომელიც მეთხუთმეტე საუკუნეში მოღვაწეობდა. მისი ჩვენების მიხედვით მღვდელმა მონტეგიუ სამერსმა დაწერა წიგნი ,,მაქცია’’. პიერ მამორმა მოყვა ლორეინელი გლეხის მეუღლის შემზარავი ისტორია. ქალმა დაინახა, მაგიდასთან მჯდომმა მისმა ქმარმა როგორ ,,ამოარწყია’’ ხელის მტევანი და მერე მთელი ხელი იმ ბავშვისა, რომელიც მაშინ შეჭამა, როცა მგლის სახე ჰქონდა. მამორი ამას დემონური ,,ილუზიით’’ ხსნის, ვინაიდან მისი თეორიის თანახმად მაქციები მგლები არიან, რომლებშიც ადამიანთა სულები ჩასახლებულა, მათი სხეულები კი ამ დროს უსაფრთხო ადგილასაა შენახული და ყველაფერი ეს ბოროტი დემონების ნამოქმედარია.
 

 

ენციკლობედიის მიხედვით - მაქცია 

 

მაქცია (ინგლ. Werewolf, რუს. оборотень, ესპ. Gevaudan) — მითიური არსება, მგლის სენით დაწყევლილი ადამიანი, რომელიც ყოველთვე, სავსე მთვარის ჟამს იღებს მგლის მსგავსი ცხოველის სახეს. ადამიანი მაქციის სახეს სხვა მაქციის კბენის შედეგად იღებს.

თავდაპირველად ის დასავლეთ-ევროპული ფოლკლორის პერსონაჟი იყო, მაგრამ მსგავსი დამახასიათებელი ნიშნების არსებები თითქმის ყველა კულტურის მითოლოგიაში გვხვდება (მათ შორის დასავლეთ-ქართულ მითოლოგიაში, სადაც მოიხსენიებენ, როგორც მგელკაცას). ჩვეულებრივ, მაქციის წყევლისგან გათავისუფლება შეუძლებელია.

                                                                                                                             

მაქცია ადამიანი თუ მხეცი 

 

შუა საუკუნეებში ცუდი დღე დაადგა მათ, ვისაც ჭარბთმიანი ტანი ან წითელი კბილები ჰქონდა, რადგან იმ ეპოქაში, როდესაც ნადირობა იყო გაჩაღებული კუდიანებზე, ძნელი იყო ასეთი ავადმყოფი ადამიანების მგელი-მაქციებისაგან გამორჩევა.

დღეს ხშირად გაიგებ, როგორ აშინებენ დიდი გაავებული მგლით, თუმცა, ოდესღაც ამ საზარელ არსებაზე არ ხუმრობდნენ! ღამით, მთვარის შუქზე მხეცის ყმუილი მოესმათ. ვერავინ გაბედა შინიდან ცხვირის გამოყოფა. ნამდვილად მგლის ხმა იყო, თუ უფრო უარესი – ადამიანის, რომელიც სიბნელეში მხეცად იქცეოდა?

XV-XVI საუკუნეებში ამ კოშმარული ქმნილებების არსებობაში ეჭვი არავის ეპარებოდა. ამას ის ფაქტი ამტკიცებს, რომ მაშინდელმა ტრიბუნალმა ლიკანტროპიის (განმარტებას იხილავთ ბოლოში) ბრალდებით ათასობით ადამიანი გაასამართლა. ერთ-ერთი ასეთი ყველაზე გახმაურებული საქმე ვინმე პიტერ სტამის წინააღმდეგ აღიძრა, რომელსაც 1589 წელს სიკვდილით დასჯა მიუსაჯეს. ეს გერმანელი გლეხი ქალაქ კიოლნში ცხოვრობდა, სადაც იმდროს ადამიანები და ცხოველები გაურკვეველ ვითარებაში იღუპებოდნენ. ხმა დაირხა, რომ ეს მგელი-მაქცია უნდა ყოფილიყო! დიდხანს არ უფიქრიათ და ხელი საბრალო პიტერ სტამს დაადეს. ერთ საღამოს, როცა შინ ბრუნდებოდა, მონადირეთა ჯგუფს გადაეყარა, რომლებსაც ის-ის იყო უზარმაზარი მგლის კვალი დაეკარგათ. ამ შეიარაღებული ადამიანებისთვისეს დამთხვევა სრულიად დამაჯერებელი აღმოჩნდა: ეს კაცი, რომელიც უცაბედად ხელში ჩაუვარდათ, ნამდვილად მგელი-მაქცია უნდა ყოფილიყო, ახლახან კვლავ ადამიანად ქცეული. სტამს წამება და სიკვდილით დასჯა მიუსაჯეს. ბრალდებულის სხეული ნაწილებად აკუწეს და თავიც მოაჭრეს! საინტერესოა, როგორ რწმენოდათ ასეთი ქმნილების არსებობა, როდესაც არავინ შესწრებია ადამიანის მგლად გადაქცევას. მაგრამ არსებობს დაავადებები, როგორიცაა ჰიპერტრიქოზი, რომელიც მთელ სხეულზე ჭარბთმიანობას იწვევს დაპროფირია, რომლის შედეგადაც ადამიანები საშინელი შესახედავები ხდებიან (მათი ფრჩხილები და კბილები უცნაურ წითელ ფერს იღებს, თითქოს სისხლიანი ხორცი ეჭამოს!). ამ ადამიანების უბედურებას ისიც ემატებოდა, რომ დღის სინათლეს ძნელად იტანდნენ. ესსიმპტომი კი პირდაპირ ემთხვევა მგელი-მაქციის შესახებ გავრცელებულ მითს, რომ ღამის დადგომამდე გარეთ არ გამოდიოდნენ. მზის სინათლე პროფირიით დაავადებულებში აუტანელ ქავილს იწვევდა. სინათლეზე შესაძლებელი იყო, მათი კანი წითელი ლაქებით დაფარულიყო, და რაც კიდევ უფრო უსიამოვნო ვიზუალური მტკივნეულობა იყო, ზოგჯერ ჭარბთბიანები ხდებოდნენ . თუმცა ეს დაავადებები საკმაოდ იშვიათია. მაგრამ კვლავ იბადება კითხვა: მაინც ვის შეეძლო ასეთი სასტიკი დანაშაულის ჩადენა?

 

კვლავ დიდ ეჭვს აღძრავს ლეგენდის მთავარი წყარო – თავად მგელი. იმ ეპოქაში, როდესაც ლეგენდები ლიკანტროპიის შესახებ ფართოდ იყო გავრცელებული, ცხოველები საკმაოდ ახლოს ცხოვრობდნენ დასახლებებთან. მკაცრი ზამთრის პირობებში ისინი ხშირად დაბორიალობდნენ ფერმების ახლო-მახლო და გასაკვირი არ არის, რომ რომელიმე მათგანს შეეძლო, გლეხი დაეგლიჯა ან მოეკლა. ამასთან შეიძლებოდა, ზოგი მგელი ცოფიანი ყოფილიყო და უცბად ძალიან აგრესიული გამხდარიყო. სწორედ ცოფის გამო უჩნდებოდა სურვილი, ყველა შორიახლო გამვლელისთვის კბილები ბოლომდე ჩაესო.

მაინც რა იყო თავდასხმის შედეგი? ვინ ან რა აყენებდა ასეთ ზიანს მსხვერპლს,რომელსაც ადამიანები დილაადრიან პოულობდნენ? აქედან გაჩნდა ეჭვი, რომ ასეთ დანაშაულს ჩვეულებრივი ცხოველი არ ჩაიდენდა. ეს უნდა ყოფილიყო უმი ხორცით გაუმაძღარი მონსტრი, რომელიც ღამით ცხოველად გარდაიქმნებოდა. “,უნდა ითქვას, რომ მგელი იმ ეპოქაში ეშმაკის მოკავშირედ ითვლებოდა და მასთან შეხვედრა ცუდის ნიშანი იყო”, – ამბობს პროფეორი პარკი. ეს საკმარისი მიზეზი გახლდათ იმისათვის, რომ ევრიპაში მათი მასიური განადგურება დაეწყოთ.

ლიკანტროპია: ადამიანის მგლად გადაქცევის ჯადოსნური უნარი. სიტყვა “ლიკანტროპია” წარმოიშვა ბერძენი მეფის – ლიკაონისგან. ლეგენდა მოგვითხრობს, რომ ზევსმა იგი დასაჯა და მგლად გადააქცია, რადგან ლიკაონმამას წვეულება    

                                                                                                                  

მგელი მაქციები ძალიან პოპულარული ყოფილა და დღესაც არიან სხვადასხვა ხალხის მითოლოგიაში. და ისე, თუ ეთნოკულტურაში მგლის ტოტემის მნიშვნელობას გავიხსენებთ, ალბათ გასაკვირი არ უნდა იყოს, რომ მგელი ასეთი დუალისტური ბუნების (ხან ბოროტია, ხან კეთილი), იყო აღიარებული წმინდა ცხოველად. 

                                                                

სახელი werewolf სწორედ მგელკაცას აღნიშნავს.
მაქციების ტრანსფორმაცია სავსე მთვარეობას უკავშირდება. ფიზიკურად ძლიერები არიან, და როგორც ხალხს სჯერა, მათი დამარცხება ვერცხლის ტყვიით არის შესაძლებელი (ვერცხლი სიმბოლურად ყოველგვარ უწმინდურობას სპობს, ასუფთავებს)       

 კიცუნე – მაქცია მელის სახით იაპონურ მითოლოგიაში. საერთოდ კიცუნე ეს მელას იაპონური სახელია, მაგრამ მათი წარმოდგენით მელა გამორჩეული ცხოველია, მელა დემონი, რომელსაც ცხრა კუდი აქვს.

 

                    ფაქტი                 
თითქმის ახლი შემთხვევა მოყვანილია ს.დიენის წიგნში “ოკულტიზმი აღმოსავლეთში”. 1960 წ. ჰაროლდ. მ. იანგი, ბირმის ადმინისტრაციის ყოფილი ჩინოვნიკი და იმჟამად ქალაქ ჩიანგმაის (ტაილანდი) ზოოპარკის მფლობელი, ლახუს მთებში ნადირობდა, ბირმა-ტაილანდის საზღვარზე. მოულოდნელად ჯუნგლის მაქციას წააწყდა, იქაურები “ტაოს” რომ ეძახდნენ. სოფელში რომ შევიდა შეიტყო “ტაო” სადღაც ახლო- მახლო იყო. უცებ ყვირილი გაისმა, იანმა ქოხთან მიირბინა, სადაც მთვარის შუქზე ნათლად ჩანდა “ტაო” კბილებით ჩაფრენოდა ქალს კისერში, რომელიც სისხლისგან იცლებოდა. მან იარაღი აღმართა და მხეცს გულში ესროლა, ის ჯუნგლებში შევარდა, თან სისხლიან კვალს ტოვებდა. დილით იანგი და სოფლის მცხოვრებნი ნაკვალვს გაჰყვნენ. ის ჯერ ჯუნგლებში მიდოდა, იქიდან უკან _ სოფელში, ქოხისკენ, სადაც გულ-მკერდში ტყვიით დაჭრილი მამაკაცი იპოვეს.
ეს თანამედროვე აღწერა ზუსტად ემთხვევა მაქციებზე კლასიკურ ისტორიებს _ ისევ და ისევ რომ მეორდება. არ ვიცით იანგის “ტაოს” რა დაემართა, ვინაიდან მეორე პირიდან მოგითხრობთ. ჩვენ პირდაპირი მთხრობელებიც გვყავს ვროპაში მაქციების არსებობის შესახებ, თანაც საიმედო _ სასამართლო პროცესების ანგარიშები.

მოსაზრება ინტერნეტში

მაქცია არის ქმნილება რომელიც მხოლოდ სავსე მთვარეობის მცირე პერიოდში არსებობს,სხვა დანარჩენ დროს კი იგი უბრალო ადამიანია.თუმცა ადამიანის ფორმის მაქციასაც ზოგადად მაქცია ეწოდება.მაქციის ჩვეულებრივი მგლისგან გარჩევა შეიძლება რამდენიმე ფიზიკური ნიშან-ფაქტორით,რომლებიცაა : თვალის გუგები,დინგი, და ფოჩიანი კუდი,ასევე მათ ორ ფეხზე დრომა შეუძლით.ადამიანი მაქცია მხოლოდ იმ შემთხვევაში ხდება თუ მას მეორე მაქციამ გარდასახულმა უკბინა და არა ადამიანის ფორმაში.ხოლო თუ ეს სამწუხარო ფაქტი მოხდა და მაქციამ დაგკბინათ,უნდა ისწავლოთ როგორ მართოთ ის,ამისთვის თქვენ დაგეხმარებათ "wolfsbane potion",რომელიც სამწუხაროდ ვერ ახდენს გარდასახვაზე ზემოქმედებას,თუმცა საშუალებას მოგცემთ მაქციათ გადაქცეულს საკუთარი თავი მართოთ და სხვებს ზიანი არ მიაყენოთ,თუმცა ეს სასმელი ძალზედ ძნელი დასამზადებელია და ძალიან ცუდი გემო აქვს.მაგიურ სამყაროში დღემდე არ არსებობს ისეთი რამ აღმოჩენილი,რომელსაც შეუძლია გარდასახვის პროცესი შეაჩეროს,ამის გამო მაქციები ძირითადად საზოგადოებისგან დევნილები და მოწყვეტილები არიან და უწევთ საშინელ პირობებში ცხოვრება,საჭმლის და ტანსაცმლის მოპარვა,ხშირად გაბოროტებულები ადამიანად ყოფნის დროსაც კი კბენენ ხალხს,ისინი ამის გამო ძირითადად ბნელ ძალებს უჭერენ მხარს,როგორც ჩვენთვის ცნობილია ისინი ვოლდემორმა მიიმხრო.

ჩვენთვის ცნობილია სამი მაქცია,რემუს ლუპინი,რომელიც სხვა მაქციებისგან განსხვავებით ვოლდემორს არ ემხრობა,მეორე ეს არის ფენრირ გრეიბექი და მესამე უსახელო, მაქციისგან დაკბენილი ადამიანი, რომელიც არტურ უისლიმ საავადმყოფოში ყოფნისას გაიცნო.ბილ უისლი რომელსაც ფენრირ გრეიბექი თავს დაესხა,არ არის მაქცია,რადგან მას არა გარდასახულმა,არამედ ადამიანის ფორმაში მყოფმა მაქციამ უკბინა,თუმცა მას მგლური თვისება მაინც  დაყვა და სისხლიანი ხორცის ჭამა შეუყვარდა.

კიცუნე

ფართოდ აღიარებული მოსაზრების თანახმად ბევრი მითი კიცუნეს შესახებ იაპონიაში ჩინური, კორეული ან ინდური ფოლკლორიდან შევიდა. ჩინურსა და კორეულ მითოლოგიებში არსებობს ცხრაკუდიანი სულები, რომლებსაც ჩინელები ჰული ძინს, ხოლო კორეელები კუმიჰოს უწოდებენ. მრავალი უძველესი მითი კიცუნეს შესახებ შემორჩა წიგნში „კონძაკუ მონოგატარიში“, რომელიც არის XI საუკუნის ჩინური, ინდური და იაპონური მითების 
დღემდე გრძელდება კამათი იმის შესახებ, არის თუ არა კიცუნე საკუთრევ იაპონური ფოლკლორის წარმომადგენელი. იაპონელი ფოლკლორისტი კიოსი ნოძაკი მიიჩნევს, რომ კიცუნე იაპონიაში ძვ.წ. V საუკუნეში არსებობდა, ხოლო ჩინეთიდან და კორეიდან მხოლოდ კიცუნეს უარყოფითი თვისებები გადმოვიდა.იგი მიიჩნევს, რომ XVI საუკუნის ჩანაწერების წიგნ ნიჰონ რიაკის თანახმად ადამიანები და მელები უძველეს იაპონიაში თანაცხოვრობდნენ და მრავალი ადგილობრივი ლეგენდა წარმოიშვა როგორც ამ თანაცხოვრობის შედეგი.